در بخش قبل در مورد شرایطی که نیروی انسانی در شرکتهای نوپا تجربه میکنند و اثر این شرایط بر اشتیاق شغلی و ماندگاری آنها در سازمان متبوع خود صحبت کردیم در این بخش تلاش میکنیم تا راهکارهای موجود برای این شرایط را بررسی نماییم.
در شرایطی که نیروی انسانی یک مجموعه در تکاپوی غلبه بر چالش های عملیاتی مجموعه است و پارامترهای رفاهی و توسعه ای خود را مورد توجه قرار نمیدهد، مهمترین وظیفه مدیران منابع انسانی و یا مدیران ارشد توجه به پارامترهایی است که از دید اکثر کارمندان مغفول میماند و در نهایت به اشتیاق شغلی آنها ضربه میزند. در بسیاری موارد شرکت تا اندازه ای کوچک است که هنوز بخش منابع انسانی در آن راه اندازی نشده است، در اینجا این وظیفه مدیران ارشد مجموعه است که ضمن درک اهمیت همراهی نیروی انسانی در رشد سریع شرکتشان، پارامترهای انسانی را در نظر گرفته و مانع فرسودگی شغلی و کاهش اشتیاق سازمانی اعضا شوند. بهترین ایده آن است که مدیران ارشد و کارآفرینان بیش از هرچیز نقش رهبری خود را جدی گرفته و بر رفتارهایی مانند الهام بخشی، ایجاد انگیزه و توجه مستمر به نیروی انسانی متمرکز شوند و نیاز تک تک افراد به دیده شدن و مورد تقدیر قرار گرفتن Recognition را به خوبی برآورده سازند.
در استارتاپ ها بدلیل سرعت تغییرات و چالشهای مستمر، در بسیاری مواقع فرصت رسیدگی به نیروی انسانی فراهم نمیشود اما مدیران ارشد و مدیران منابع انسانی باید در اولین فرصت ممکن تلاش کنند تا نگاهی عمیق و موشکافانه به هر یک از اعضای تیم خود داشته و شرایط کار، زندگی، درآمد، توسعه شغلی و حرفه ای وی را همراه خودش بررسی نمایند. این جلسات مشترک ضمن ایجاد اعتماد و اشتیاق شغلی در افراد موجب میشود، بسیاری از پارامترهای کلیدی توسعه شغلی مورد توجه قرار گرفته و در گذر زمان مسبب نارضایتی و ترک سازمان نشود.
در واقع هرگز نباید هیچ یک از اعضای تیم را در هیچ برهه زمانی به حال خود رها کرد. تعادل کار و زندگی، رشد درآمد و توسعه حرفه ای از جمله فاکتورهایی است که حتی اگر از سوی خود پرسنل مورد غفلت و فراموشی واقع شود در نهایت به وفاداری سازمانی و اشتیاق شغلی آنها لطمه زده و موجبات ترک سازمان را ایجاد میکند.