راز اشتیاق کارمندان محرک ها و ضد محرک هاست.

یکی از مهمترین درسها در مورد اشتیاق کارمندان  این است که هر فردی  محرک ها و ضدمحرک هایی  دارد. ضدمحرک ها  آنهایی هستند که شما را بی انگیزه میکنند، انرژی شما را تخلیه میکنند، شما را از بکار بردن حداکثر کاراییتان باز داشته و شما را وادار به اتمام کار میکنند. اینها شما را به خروج ترغیب میکنند. محرک ها آنهایی هستند که باعث انگیزش و احساس رضایت در شما میشوند. شما را وادار به حداکثر تلاش کرده و شما را مجیور میکنند که هر روز از نو شروع کنید.

این موضوع کاملا ساده است اما ممکن است کمی گیج کننده باشد. این محرک ها و ضدمحرک ها دو روی یک سکه نیستند. اگر این هفته یک فرد تعداد ضدمحرک های زیادی بروز میدهد به این معنا نیست که هیچ محرکی وحود ندارد. قبل از اینکه تمام روز به فکر ارضای محرک های یک فرد باشید باید به وجود ضد انگیزاننده ها هم اعتراف کنید.

اجازه دهید این موضوع را روشن تر کنیم. انگیزاننده ها و ضد انگیزه ها متضاد هم نیستند. یکی درد و دیگری آرامش پس از درد نیستند. اگر کسی به پای من ضربه بزند، درد ایجاد میشود، اگر ضربه نزند دردی ایجاد نمیشود اما عدم وجود درد به معنای آرامش نیست بلکه فقط نبودن درد است. اگر من بزرگترین پشتیبانی فردی را داشته باشم برایم مایه آرامش خواهد بود نبودن این پشتوانه آرامش را حذف میکند اما دردی ایجاد نمیکند.

موضوع اصلی اینجاست. محرک ها و ضد محرک ها میتوانند بصورت همزمان وجود داشته باشند. ایجاد یک محرک باعث نمیشود که یک ضد محرک حذف شده و یا نادیده گرفته شود. تنها راه، حذف ضد محرک است. متاسفانه ضدمحرک ها همانهایی هستند که تمام بررسی های اشتیاق کارکنان بدنبال کشف آنها هستند.

هر روز در سازمانهای سراسر جهان، پای کارمندان با چکش هایی آسیب میبیند و معمولا راه حل روسا حذف درد چکش نیست بلکه پیشنهاد انگیزاننده های دیگری است. این موضوع مهمترین دلیل کاهش نمرات اشتیاق کارکنان است.

برای مثال یک تیم برنامه نویس را در شرکتی تصور کنید که مدیریت آنها بر عهده فردی به نام کریس است. این تیم در شرایط دشواری برای تحویل پروژه در زمان مشخصی است و این موضوع وی را به مدیریت ریز و جزیی امور وادار میکند. او جلسات متعدد چک و بازبینی بدون نتیجه برگزار میکند همچنین ساعات ناهار را حذف میکند که در نهایت منجر به کاهش عملکرد بهترین افراد میشود.

فرض کنید به جای این رفتار عصبی کریس تصمیم بگیرد که همه افراد را به تعطیلات ببرد تا با شرایط روحی بهتر به بازی برگردند. این موضوع هم منجر به رضایت بیشتر تیم برنامه نویسی نمیشود. بیشتر آنها فقط زمان بیشتری را درخواست میکنند تا بتوانند کار کرده و پروژه را در زمان مشخص انجام دهند و به سوی خانواده هایشان برگردند.

در این داستان کریس اشتباها میخواست یک ضد محرک را با یک محرک جایگزین کند. تعطیلات گزینه بسیار خوبی است و احتمالا در شرایطی به جز این میتوانست منجر به رضایت و اشتیاق بیشتر شود اما  این تیم در حال حاضر ضد محرکی مانند زمان کم و عقب ماندن از برنامه داشتند که راه حل آن تنها حذف محدودیت زمانی بود.

زمانی که کارمندان خوب با کارایی اندک کار میکنند یا با مشکلات کاری درگیرند و یا محیط کار دچار تنش شده است( یا هر ضد محرک دیگری مانند ضربه چکش روی پا) هیچ کدام از محرک هایی مانند قدرت در محیط کار، توانایی کنترل همه فرآیندها و کار روی پروژه های خلاقانه نمیتواند کاهش انگیزه را جبران کند.

بنابراین اگر واقعا میخواهید انگیزه و اشتیاق کارمندان  و اشتیاق کاری بهبود یابد پیشنهاد مجموعه ای از انگیزاننده ها بدون توجه به ضدمحرک های موجود بیفایده خواهد بود.

نویسنده: مارک مورفی

http://www.forbes.com/sites/markmurphy/2015/08/14/the-secret-to-employee-engagement-is-shoves-and-tugs/