با او درباره اشتیاق و انرژی آدمها در محل کار حرف میزدم. اینکه مهارتهای رفتاری افراد در قبال همدیگر چقدر مهم و تعیین کننده است. اصلا تحمل نکرد گفت خانم این حرفها مال وقتی است که همه نیازهای اولیه را برآورده باشیم. وقتی کارفرما در شرایط خوبی قرار دارد وقتی حقوق عقب افتاده نداشته باشیم …
من نمیپذیرم. سرزنده ماندن و با امید کارکردن نیاز امروز ماست، بیش از هر وقت دیگری. وقتی شرایط کار و زندگی دشوار است و قسمت بزرگی از این دشواری ناشی از تصمیم گیریهای کلان جامعه است برای امیدوار ماندن و با انرژی کار کردن مستحق تریم. اکنون برای کنار هم ماندن و تیم شدن، برای اینکه در هر سمتی که هستیم به همدیگر احترام بگذاریم برای اینکه بپذیریم متفاوتیم و این تفاوتها طبیعی و ارزشمند است برای اینکه شرایط دیگران را درک کنیم و همدلی نشان دهیم، مستحق تریم.
بپذیریم که رفتارهای درست را نیاموخته ایم
باید بپذیریم که نیاموخته ایم در همه شرایط بالا و پایین خودمان و دیگران را درک کنیم. نیاموخته ایم که در اوج چگونه باشیم و در فرود چه کنیم. امیدوار ماندن در شرایط بحران را نیاموخته ایم، چالش واقعی رفتار درست، انسان مدارانه و حرفه ای همین حالاست.
بخش بزرگی از کاری که لازم است انجام شود به هیچ منبع و سرمایه ای نیاز ندارد. میتوانیم فکر کنیم، خودمان را بشناسیم برای شناخت همکارانمان تلاش کنیم، رفتارهایمان را به چالش بکشیم و شیوه درست ارتباط گرفتن، حرف زدن، بازخورد دادن، همدلی کردن، امیدوار ماندن، مهارتهای رفتاری و برانگیختن آدمها را بیاموزیم و تغییر را بپذیریم.
اقتصاد را بعنوان یک علم نپذیرفتیم این شد اوضاع اقتصاد ما، مدیریت را بعنوان یک علم نپذیرفتیم و مدیریت در ایران درست نشد. مدیریت نیروی انسانی یک علم واقعی ست که کمک میکند آدمها بهتر کار کنند و زندگی بهتری بسازند. میتوانیم بپذیریم یا نپذیریم … نتایج روشن است.