در شرایط بحرانی چگونه با نیروی انسانی صحبت کنیم؟
ممکن است یک شرکت بدلایل مختلف در شرایط خاص و بحرانی قرار بگیرد، مثلا همزمان چند قرارداد پردرآمد لغو شود، یکی از اعضای اصلی سازمان بدون خبر سازمان را ترک کند، بدلایل مختلف شرکت مجبور به تعدیل نیرو شود و بسیاری رخدادهای دیگر.
در این مواقع مدیران شرکت از یکسو و کارکنان از سوی دیگر تحت فشارند. یکی از خطرات عمده عدم مدیریت شرایطی اینچنین از بین رفتن اعتماد میان اعضای سازمان و از بین رفتن انگیزه و تعلق خاطر افراد نسبت به سازمانشان است. معمولا کارکنان خیلی ریز و موشکافانه دنبال نشانه هایی هستند که به آنها بگوید “برای من چه پیش میاید؟” آنها از هر متنی که منتشر میشود و هر گفتگوی کوتاهی که میشنوند بدنبال پاسخهایی برای سوالات خود هستند و چه بسا با شرایط روحی بدی که در آن قرار گرفته اند، همه اطلاعات محدود رسیده را به شیوه خودشان تحلیل میکنند. آنها از هر جلسه ای در اتاق دربسته بوی تهدید و تعدیل میشوند، از هر لبخند گذرا و بی دلیل ترحم احساس میکنند و از هر ایمیل واحد منابع انسانی انتظار یک رویداد دردناک دارند
در این شرایط بحرانی چه میتوان کرد؟
گفتگو کنید.
درباره همه آنچه برای شرکت پیش آمده با کارکنانتان گفتگو کنید. اجازه دهید در جریان کمبودها و کاهش ها و احتمالات ممکن قرار بگیرند. اینکه بگویید هیچ تصمیمی برای تعدیل نیرو گرفته نشده است در حالی که یکی از احتمالات ممکن در ذهن هیات مدیره تعدیل نیروست تنها اعتماد افراد به سازمان را زیر سوال خواهد برد. ممکن است خودتان هم ندانید که چه باید کرد و تصمیم نهایی در قبال شرایط بحرانی چه خواهد بود، گفتن همه واقعیت صادقانه و شفاف بهترین سیاست است. در موارد بسیاری کاهش اعتماد و انگیزه افراد سازمان ناشی از خود بحران نیست بلکه ناشی از شیوه غلط بازگو کردن شرایط برای افراد است. با نیروی انسانی سازمان مانند افراد بالغی رفتار کنید که شرایط موجود را درک میکنند و میتوانند با شما همراهی کنند. میتوانید روی مسئولیت پذیری کارمندانتان حساب کنید.
کمک بگیرید.
در شرایط بحران همه افراد تحت فشارند. حجم استرس ها، ترس ها و سردرگمی ها به حدی بالاست که حفظ آرامش و رعایت اصول رهبری و مدیریت برخود بسیار دشوار میشود. کمک گرفتن از همکاران و حتی یک مشاور و دوست که از بیرون سازمان به ماجرا نگاه میکند میتواند کمک کند تا تصویر واضح تری از شرایط داشته باشید و تصمیم های جامع تری بگیرید. متاسفانه اغلب در شرایط دشوار سازمان، همه نگاهها و توجه ها به سمت مشتریان بیرونی و رخدادهای خارج از سازمان جلب میشود و به اندازه کافی به نیروی محرک سازمان و حال و هوا و احساسات آنها توجه نمیشود. در این شرایط کاهش انگیزه و اشتیاق و اعتماد افراد رخدادی طبیعی ست.