ساختار سازمانی محیطهای کاری از جنس آینده چگونه است؟
بررسی ها نشان میدهد که بخش بزرگی از نیروی کار در عضر حاضر تمایلی به کار کردن برای دیگران ندارند. آمارها نشان میدهد که تعداد افرادی که بصورت فریلنس کار میکنند هر روز رو به افزایش است و این روند در کشورهای پیشرفته که زیر ساخت ها و قوانین بالغ تری دارند بیشتر دیده میشود. از سوی دیگر وقتی درباره روندهای کاری و مدیریتی در آینده مطالعه میکنیم مشخص است که با شیوه های بروکراتیک و سیستم های کند پیشین نمیتوان به اهداف چابک و دایما در حال تغییر آینده دست یافت. به نظر میرسد در آینده نزدیک دورهم جمع کردن افراد و مدیریت یکپارچه آنها زیر یک سقف بسیار دشوار خواهد بود. از یکسو با افرادی مواجه ایم که تمایل دارند خارج از قید و بند مکان و زمان رسمی یک سازمان فعالیت کنند و از سوی دیگر با ساختارهای بروکراتیکی روبرو هستیم که برای غلبه بر چالش های جدید بیش از اندازه کند و ناکارا هستند. تحقیقی نشان میدهد که بهترین و کاراترین سازمانها ابعادی حدود 150 نفر دارند و هر زمان سازمانی از این بزرگتر میشود ممکن است در خطر از دست دادن چابکی و کارایی خود باشد.
با این مسایل چه باید کرد؟
در دنیای رو به رشد مدیریت همیشه راهکارهایی بوجود میاید که کارایی خود را در گذر زمان اثبات میکند. شاید ابتدا لازم باشد نیازمندیهای افراد در قرن حاضر را با رویکردی مبتنی بر پذیرش و نه انکار بررسی کنیم. نیروی انسانی امروز خودمختاری میخواهد، نیاز دارد بتواند برای کار و زندگیش تصمیم بگیرد. نیاز دارد که در جریان هر آنچه به سرنوشت کاری اون مرتبط است قرار گیرد . شفافیت در همه اطلاعات و فرآیندها و پاسخگویی مدیران شرکت در برابر هر آنچه رخ میدهد ضروری است.
در سمت دیگر ساختارهای نو و غیر هرمی که شامل دپارتمان های نیمه مستقل است میتواند راهکار صحیحی برای ایجاد چابکی در سازمان باشد. در واقع یک ساختار مطلوب آینده، سازمانی شامل افراد مستقل و بخش های نیمه مستقلی است که هر بخش خود نیازمندیهای کاری و عملیاتی خود را تشخیص میدهد و برای رفع آنها به تناسب