رفتار انگیزه کش بعدی پنهان کاری ست. تصور کنید که در جلسه ای با مدیرتان هستید و او موضوعی را با شما مطرح میکند و میگوید”به کسی در این باره نگو” آیا احساس اعتماد میکنید؟ احساس دوستی میکنید؟ حس شما از این مدل پنهان کاری چیست؟
نمونه هایی که شنیده ام این شکلی بوده اند.
- مدیرم گفت برای شما درخواست افزایش حقوق کرده ام اما این موضوع بین خودمون بمونه…
- مدیر واحد منابع انسانی منو صدا زد و بهم گفت چون شما گفتی نمیتونی برای استخدام سفته بدهی اشکالی نداره ما از شما سفته نمیگیریم ولی حواست باشه بقیه پرسنل متوجه نشوند.
- مدیر بیمارستان منو خواست و گفت براتون تشویق و درج در پرونده درخواست کردم اما لطفا صداش رو در نیار…
- و صدها مورد دیگه…
اگر شما یکی از این افراد باشید آیا از گرفتن این امتیازها خوشحال میشوید؟ ( در ابتدا قطعا بله) پس از خوشحالی اولیه چه فکرهایی در سرتان میچرخد؟ اصولا وقتی کسی از شما میخواهد در موردی سکوت کنید ممکن است احتمالات زیر در ذهن شما بروز کند
اولین فکری که احتمالا در ذهن افراد ایجاد میشود این است که اگر امتیازاتی به من تعلق گرفته است که دیگران نباید در جریان باشند، چه امتیازاتی به آنها داده شده است که من در جریان نیستم. شک و تردید و بی اعتمادی
وقتی در خفا یکی از قواعد یا ارزشهای سازمان شکسته میشود، این پیغام به آن فرد منتقل میشود که این قواعد و ارزشها چندان هم جدی نیستند و همیشه جایی و راهی برای دور زدن آنها وجود دارد و اجرای آنها بستگی به افراد دارد. پس من هم میتوانم این قواعد را به تناسب موقعیت تفسیر و اجرا کنم. شعار و ادا و بی قاعدگی
تصور دیگری که در زمان دادن پاداش مخفیانه به افراد دست میدهد این است که احساس میکنند فعالیت شایسته تقدیر آنها آنقدرها هم برای مدیرانشان ارزشمند نبوده است که حاضر باشند در برابر دیگران آنرا بروز داده و از آن تشکر کنند. اگر جو سازمان پذیرنده تشویق افراد نیست و برای توجیه دیگران دشواریهایی وجود دارد مدیران حاضر نبوده اند بخاطر این همکار این دشواری را بپذیرند… حس بی ارزش بودن و مهم نبودن
به هر دلیلی که برخی تصمیمات در قبال پرسنل را مخفیانه به آنها اطلاع میدهید بدانید که بذر بی اعتمادی و بی انگیزگی را در سازمانتان کاشته اید. این رفتار انگیزه کش جبران ناشدنی ست.