در ادامه مقالات مربوز به رفتارهای ضد انگیزه بازخورد دادن در جمع یک رفتار انگیزه کش جدی است. یکی از رفتارهایی که میتواند به قطع و یقین انگیزه و اشتیاق افراد برای همراهی یک مدیر را نابود کند، دادن بازخوردهای انتقادی و اصلاحی در حضور دیگران است.
برخی از نقل قولهایی که شنیدم شبیه این بوده اند.
مدیر فروش جلوی مشتری سرم داد کشید که “مگه من نگفته بودم …”
مدیر دپارتمان ما عادت داره تو جلسه ماهیانه نقطه ضعف های افراد را با خنده و شوخی مطرح میکند.
مدیرعامل جلوی آبدارچی اداره بهم گفت “یعنی یه کار ساده رو هم نمیتونی انجام بدی؟”
بازخورد دادن به پرسنل و بصورت خاص ارایه بازخورد اصلاحی سازنده به آنها یکی از مهمترین وظایف یک مدیر توانمند و البته یک مهارت ضروری ست. اما از ارایه بازخورد مهمتر، شیوه بیان آن است. اگر هدف از ارایه بازخورد اصلاحی کمک به توسعه فردی آدمها و بهبود فرآیندهای کاری ست لازم است به شیوه ای عمل کنیم که بالاترین خروجی و اثربخشی ممکن را داشته باشد.
در حالت عام گرفتن بازخورد منفی، شرایطی دشوار و دردناک برای افراد است. بررسی های نورولوژیست ها نشان میدهد افراد در زمان گرفتن بازخورد منفی حس واقعی از درد فیزیکی دارند و بدن افراد در شرایط تهدید قرار میگیرد. وقتی فردی در شرایط تهدید قرار دارد عملکرد طبیعی مغز کاهش یافته و بدن در شرایط دفاع از خود قرار میگیرد. وقتی بازخوردی در جمع و در برابر دیگران ارایه میشود علاوه بر این شرایط، شان اجتماعی افراد نیز در خطر قرار میگیرد که درک شرایط تهدید آمیز را قوی تر میکند. این شرایط منجر به دو حالت میشود یا فرد با اعتماد بنفس پایین دچار افسردگی و ناامیدی از اصلاح و بهبود میشود و یا اینکه حجم بالایی از مقاومت در برابر تهدید را احساس کرده و دچار خشم شدید میشود. در هر دوی این حالتها نمیتوان امیدوار بود که فرد برای بهبود عملکرد و یا رفتار مورد انتقاد وارد فاز اقدام شود.
راه حل روشن است بجای این رفتار انگیزه کش، ارایه بازخوردهای اصلاحی را به زمانی موکول کنید که فرد با شما تنهاست و البته در این شرایط نیز خوب است که تکنیک های ارایه بازخورد صحیح و سازنده را آموخته باشید. تنها در این شرایط میتوان به اصلاح و بهبود عملکرد و رفتار افراد امید داشت.