حسن نیت واژه دوست داشتنی و آسانی ست که تعریف دشواری دارد. میتواند به معنی صداقت در نیت و عمل باشد. یعنی اینکه طرفین یک رابطه قصد آزار و یا کلاهبرداری در یک رابطه را ندارند و بر اساس اعتماد متقابل رفتار میکنند. محققان انگیزش و اشتیاق شغلی معتقدند که حسن نیت در روابط کاری یکی از مهمترین رفتارهایی است که میتواند انگیزه و تعهد بیافریند.
در روابط خانوادگی و عاطفی حسن نیت میتواند معنای خوش نیتی بدون هیچ تعهد و قرارداد مکتوبی داشته باشد. مثلا در رابطه میان دو دوست هیچ قرارداد و تعهدی وجود ندارد اما معنای دوستی، حسن نیت را ایجاب میکند. یا در رابطه میان همسران، بسیاری از رفتارها و تعهدات اخلاقی در هیچ جای قرارداد ازدواج مکتوب نشده اما عرف جامعه و انتظار همه افراد رعایت مجموعه ای از قواعد رفتاری و صداقت و خوش نیتی طرفین است.
اما حسن نیت در رابطه میان یک فرد و سازمان چه معنی دارد؟
حسن نیت در زمان ورود به سازمان: میتواند به این معنا باشد که لازم نیست همه تعهدات کارفرما و کارمند در قبال هم ریز به ریز مکتوب شود در عوض میتوان با گفتگوهای شفاهی شفاف انتظارات را روشن کرد و تعهدات اخلاقی ایجاد کرد.
حسن نیت در زمان ارزیابی عملکرد: کاملا طبیعی ست که چک کردن همه فعالیتهای پرسنل نه ممکن است و نه عملی، اما همانگونه که سازمان میپذیرد بر مبنای نتایج تلاش افراد آنها را ارزیابی کند افراد هم میپذیرند در همه زمانها(نه فقط در حضور رییس) وظایف خود را بدرستی انجام دهند.
حسن نیت در شرایط خاص: هیچ چیز بدتر از یک رابطه بدون اعتماد متقابل نیست. تصور کنید که یکی از بستگان نزدیک خود را از دست داده اید و باید برای گرفتن مرخصی این موضوع را به کارفرما اثبات کنید… یا کارفرما هستید و شرایط مالی نامساعد باعث شده است که دریافتی همکارانتان بتعویق بیافتد و پرسنل این موضوع را باور نمیکنند.
برای ایجاد اعتماد متقابل در یک رابطه کاری راه درازی باید پیمود اما بی تردید اگر یک نفر، آغاز کند، طرف مقابل آنرا ادامه خواهد داد.