میگویند رهبران، آدمهایی با ویژگیهای خاص و توانمندیهای ویژه نیستند بلکه کسانی هستند که میتوانند دیگران را توانمند کنند. توانمندسازی چیست و مدیران و رهبران از چه طریقی میتوانند همکاران خود را توانا کنند؟ در مقاله قبل موضوع ظرفیت سازی توسط رهبران را مورد توجه قرار دادیم که نوعی از توانمندسازی ست.
توانمندسازی یعنی چه؟
توانمندسازی بیش از هر چیز یک فرآیند مستمر است که در جایی تمام نمیشود. یک فرد توانمند فردی است که میتواند در هر لحظه از بهترین و مهمترین قابلیت های خود بیشترین استفاده را ببرد و بصورت دایم این قابلیت ها و ظرفیت ها را توسعه دهد. پس توانمندسازی به معنای ایجاد فرصت و شرایطی ست که فرد بتواند بصورت مستمر از قابلیت های فعلی اش استفاده کند و زمان و فرصتی برای رشد آنها هم داشته باشد. پیش از آنکه به روشهای توانمندسازی افراد در یک سازمان و وظیفه رهبران در قبال آن بپردازیم خوب است بدانیم که چرا باید افراد را توانمند کرد و تفاوت رفتار و دیدگاه افراد توانمند با دیگران در چیست؟
افراد با حس توانایی و قدرت
- حاضرند ریسک کنند.
- حاضرند تجربه های جدید بکنند.
- به دیگران اعتماد میکنند.
- در درون خود دنبال بهبود میگردند
- در محل کار دنبال دانش و آگاهی بیشتر میگردند.
- درباره سازمان مثبت حرف میزنند
- به تلاشهای بقیه ارزش میدهند.
در برابر افرادی که حس توانایی در انجام امور را ندارند
- ایده هایشان را با دیگران به اشتراک نمیگذارند
- معمولا زمان زیادی را هدر میدهند.
- برای کمک خواستن از دیگران تردید میکنند.
- خطاهایشان را مخفی میکنند.
- دیگران را مقصر میشمارند.
- حس انها: دیده نشدن، مورد سو استفاده قرار گرفتن
با این تفاسیر بنظر میرسد در سازمانهای امروز بهترین شیوه افزودن کارایی و تمرکز افراد بر فعالیتهای درست توانمندکردن آنهاست.
در مقالات بعدی درباره شیوه های توانمندسازی افراد در سازمانها و کارکردهای مدیران و رهبران سازمان در قبال آن گفتگو میکنیم.