بررسیهای من در موسسه آرنیک در سازمانهای مختلف ایرانی نشان میدهد که مهمترین مانع برای بهبود انگیزش در نیروی انسانی، آگاهی پایین مدیران درباره اصول برانگیختن افراد است. چندی پیش در یک شرکت معتبر پس از بررسی های طولانی و مصاحبه های عارضه یابی نیروی انسانی به این نتیجه قطعی رسیدم که مهمترین عامل بی انگیزگی افراد و اشتیاق پایین نیروی انسانی رویکرد و رفتار مدیر ارشد سازمان است. مجموعه رفتارهای غلط و انگیزه کش ایشان به حدی بود که احساس نا امیدی از اصلاح رفتار ایشان و در نتیجه بهبود انگیزه افراد بر من غالب شده بود.
در جلسه بازخورد به ایشان هر بار که من به رفتار نادرستی که سبب کاهش دلبستگی و تعهد پرسنل در محیط کار میشد اشاره میکردم ایشان میپرسید چرا این رفتار نادرست است؟ اینکار چه اهمیتی دارد که اینقدر روی انگیزه افراد برای کار کردن اثر منفی میگذارد؟ وقتی در هر مورد درباره مجموعه تحقیقات، آزمایشها، تجربیات مشابه و تیوریهای انگیزش آدمها با ایشان گفتگو میکردم فکر میکرد و میگفت 20 سال هست که مدیرم و همیشه همینطور رفتار کرده ام. و البته میپذیرفت که اشتباه کرده است. 20 سال اشتباه کرده است. این تصور که اگر مدیری سالهای متمادی رفتاری داشته است آن رفتار درست بوده است تصور غلطی ست که بسیار شایع است. خبر خوب این است که آگاه کردن مدیران درباره رفتارهای انگیزه کش و در برابر آموختن رفتارهای صحیح و البته تمرین آنها معمولا جواب میدهد. در فرآیند آگاه سازی مدیران معمولا به تجربیات فردی مدیران در دوران فعالیت و احساس آنها در بازه های زمانی مختلف و در ارتباط با مدیران مختلف اشاره میشود و سپس رفتارهای انگیزه بخش مرتبط معرفی میشود.
انگیزش فرآیند پیچیده ایست که بخشهای زیادی از آن همچنان ناشناخته است اما قسمت جذاب ماجرا اینجاست که حجم تحقیقات و بررسیهایی که بر بخش شناخته شده این مفهوم متمرکز بوده است آنقدر بالاست که میتواند دستمایه آگاهی بخشی به مدیران باشد. ما در موسسه آرنیک کارگاههای اختصاصی برای آگاه کردن مدیران درباره این مفهوم و راهکارهای انگیزه بخشی داریم که بازخوردهای برجسته ای از آنها داشته ایم.