در یکی از جلسات مشاوره با مدیرمنابع انسانی یک سازمان خوشنام، موضوعی مطرح شد که بسیار قابل تامل است. ایشان پرسیدند که وقتی مدیرارشد مجموعه(مدیرعامل) تحت تاثیر شرایط کسب و کار مشتاق و با انگیزه نیست آیا میتوان برای بهبود اشتیاق شغلی کارکنان کاری کرد؟…
واقعیت این است که شرایط اقتصادی جامعه تعداد زیادی از سازمانها از کوچک و بزرگ و در صنایع مختلف را به چالش کشیده است. دشواریهای محیط کسب و کار برای آنهایی که کارآفرین هستند و یا به هر ترتیب سازمانی را اداره میکنند بسیار جدی تر است. افزایش دایمی هزینه های اداره بنگاه، قوانین سخت و دست و پاگیر مالیاتی و بیمه ای، عدم ثبات در بازارهای مالی و بین المللی تنها بخشی از چالش های روزمره مدیران ارشد سازمانی است. و میتواند از مهمترین دلایل بی انگیزگی مدیران باشد.
از سوی دیگر باید بصراحت بگوییم که اگر پشتیبانی، همراهی و اشتیاق مدیران ارشد سازمان را از دست بدهیم، ایجاد شوق و شور و انگیزه در بدنه سازمان بسیار دشوار است. تقریبا در تمام مقالات و گزارش هایی که توانمندسازهای اشتیاق شغلی را بررسی میکنند موضوع مدیران ارشد و میانی و سبک رهبری و مهارتهای رفتاری آنها از مهمترین پارامترهای اثرگذار است و نمیتوان از آن صرفنظر کرد. اما چه باید کرد؟
همه ما با موارد واقعی زیادی آشنا هستیم که یک سازمان در زمان رکودهای اقتصادی و بحران های بزرگ توانسته است از فرصت های موجود استفاده کند و راه رشد و تعالی پیش بگیرد. شاید آن جادویی که میتواند یک سازمان را از شرایط دشوار عبور دهد نگرش مدیران ارشد نسبت به اوضاع است. طبیعتا بی انگیزگی مدیران نمیتواند منجر به هیچ رخداد مثبتی برای سازمان شود و شاید بزرگترین آسیب آن هم از بین بردن روح امید و انگیزه در بدنه سازمان باشد. در برابر نگرش مثبت و دیدگاه آینده نگر مدیران میتواند سبب شود که سازمان شرایط بحرانی را با کمترین آسیب ها پشت سر بگذراند و از شرایط رکود برای تقویت و رشد علمی افراد و ایجاد ساختارهای کم هزینه تر و کاراتر بهره بگیرد.