اشتیاق شغلی:همراه با مدیران پر انرژی
شاید بتوان به صراحت گفت یکی از مهمترین وظایف مدیران و رهبران سازمان انرژی بخشیدن به پرسنل برای انجام وظایف است. مدیران پر انرژی معمولا میتوانند انگیزه های پنهان افراد را بیدار کرده و آنها را برای انجام کارهای خلاقانه و یا سخت و طولانی تهییج کنند. در واقع به جز ترسیم چشم انداز و الهام بخشی در مورد اهداف سازمانی، یک مدیر باید منبع بی انتهایی از انرژی، هیجان و اشتیاق باشد.
توجه به سبک و سیاق رفتاری مدیران شرکتهای بزرگ و معروف جهان نیز نشان میدهد که میان انرژی و اشتیاق مدیران و سن و سال و وجهه اجتماعی آنها ارتباطی وجود ندارد. و یک مدیر برجسته در هر سنی و هر موقعیت اجتماعی میتواند سرچشمه شور و هیجان برای سازمان خود باشد. این نوع رفتار میتواند مشوق تلاش مضاعف، خلاقیت و تعهد به وظایف باشد.
حال تصور کنید که هر روز با مدیری در نقطه مقابل تصویر توصیف شده روبرو هستید. فردی خموده و آرام که در برابر شور و انرژی شما برای بیان ایده ای جدید و یا توصیف محصولی ویژه و متمایز، از زحمت زیاد ، یا مدت طولانی اجرا و یا بی فایده بودن آن بگوید و شما را به ادامه و تکرار فرآیندهای جاری ترغیب کند. واکنش شما در مقابل این نوع رفتار چه چیزی به جز سرخوردگی و رها کردن ایده تان خواهد بود؟ اگر یک مدیر نتواند شور و انرژی لازم برای فکر، تحقیق و عملیات را در نیروی انسانی خود بدمد؟ چه کسی خواهد توانست؟ آیا چنین سازمانی میتواند در کوران رقابت بر سر همه چیز(منابع، مشتری و نیروی نخبه) دوام بیاورد؟
برای الهام بخشی به افراد و تشویق آنها به اشتیاق و مشارکت در امور چالشی سازمان، هیچ قرص جادویی به جز مدیری پر انرژی و با اشتیاق وجود ندارد. کلاس، جذبه و سنگینی رفتار بیش از آنکه در برخورد با پرسنل یک سازمان مفید باشند در موقعیت های خارجی، در برابر رقبا و احتمالا مشتریان مفید خواهد بود. یک مدیر شایسته باید بتواند تعادل مناسب میان این دو گونه رفتار را در برخورد با ذینفعان سازمان ایجاد نماید. به نظر میرسد رعایت این تعادل باید در فرآیند استخدام و سنجش شیوه های رفتاری مدیران نیز مورد توجه قرار گیرد.
نویسنده: شیدا جعفری