در میان فرآیندهای منابع انسانی، اولین فرآیندی که به ذهن افراد بخصوص کارآفرین ها میرسد پیدا کردن همکار است. یا به قول ما منابع انسانی ها استخدام. پیدا کردن همکارمناسب به قطع و یقین یکی از مهمترین فعالیتهای حوزه منابع انسانی در یک استارتاپ است( اما دقت داشته باشیم که تنها کار مهم این حوزه نیست) شاید این موضوع از اینکه دقیقا میخواهیم چه کار بکنیم مهمتر و جدی تر باشد به قول نویسنده کتاب “از خوب به عالی” جیم کالینز، اول چه کسی بعد چه کاری. حتی خیلی وقتها در نمونه های واقعی استارتاپ های موفق میبینیم که چند دوست که همراهی و هماهنگی خوبی داشته اند و در کارهای تیمی حتی تفریحات گروهی همراه بوده اند به فکر کسب و کار مشترک میافتند و تازه بعد از شکل گیری تیم به این فکر میکنند که چکار کنیم؟ این مدل جذب همکار با مدل مرسوم منابع انسانی که میشناسیم و قبول داریم 180درجه تفاوت دارد. اصولا ما انتظار داریم که قبل از هر چیز بدانیم که شرح وظایف فرد مورد تقاضای ما چیست؟ چه انتظاراتی از وی داریم؟ بر مبنای استراتژی سازمان و شرح وظایف باید چه شایستگی های داشته باشد وروش سنجش این شایستگی ها چیست و … در واقع در مدل های مرسوم منابع انسانی بالغ اولین سوال این است که برای چه کاری و چه سمتی دنبال نیرو هستید اول چه کاری و بعد چه کسی.
باید اعتراف کنیم که در سالهای اخیراین انگاره ذهنی ما قدری تعدیل شده است و ما این روزها زیاد میشنویم که شخصیت را استخدام کنید، مهارت آموختنی است.
این مقدمه نشان میدهد که در فرآیند پیدا کردن همکار در یک استارتاپ مساله اصلی پیدا کردن فردی است که بتواند با جو و محیط همکاری ما منطبق شود. مدل شخصیت متناسب با فضای استارتاپی داشته باشد. با عدم قطعیت ها، سعی و خطاها، تغییر مسیرها و شروع های دوباره کنار بیایید.
این مدل افراد غالبا باید خود کنترل باشند. فضای انعطاف پذیر و متغیر یک استارتاپ معمولا فاقد قواعد سازمانی سفت و سخت، قواعدی مانند ساعات ورود و خروج و یا زمانهای رسمی ناهار و استراحت است. معمولا شیوه ارزیابی رسمی و دقیقی وجود ندارد و بازخوردها روزانه و در لحظه است. اگر فردی برای انجام مجموعه وظایفش به شدت نیازمند قواعد و ساختار باشد و نتواند با انگیزه ها و شیوه های درونی خودش را به انجام وظایفش ترغیب کند به احتمال زیاد در یک استارتاپ دوام نمیاورد و از سوی دیگر اعضا حذف میشود.
مساله دیگری که در اکثر استارتاپ ها وجود دارد جو و شرایط روحی اعضا در مسیر رسیدن به موفقیت است. میتوانید تصور کنید که در یک استارتاپ چه حجمی از امید وناامیدی، انگیزه و بی انگیزگی بصورت متناوب وجود دارد وممکن است احساسات مختلف مثبت و منفی از شادی، هیجان و انرژی تا استرس، غم و ترس بصورت دایمی ایجاد بشود و تغییر کند. در این چنین فضایی ضروری ترین توانایی افراد هوش هیجانی ست. مهارت درک کردن و مدیریت کردن احساسات خود و دیگران که میتواند کمک کند اعضای تیم این دوره های هیجانی مختلف را با آرامش و بدون درگیری و اعصاب خوردی و احتمالا جدا شدن اعضای تیم سپری کنند.
این نوشته نمیگوید وقتی دنبال یک برنامه نویس توانمند میگردید ، یک حسابدار با هوش هیجانی بالا استخدام کنید اما نشون میدهد که در مسیر پیدا کردن همکار در کنار مهارتهای فنی باید توجه خاصی بر ویژگیهای رفتاری و مهارتهای ارتباطی اعضا داشته باشیم.
میتوانید این مقالات را نیز مطالعه کنید.
آیا یک استارتاپ به واحد منابع انسانی نیاز دارد؟
استارتاپ ها و نیروی انسانی: سه نکته مهم