آیا ارزیابی عملکرد سالیانه دشمن اشتیاق نیروی انسانی است؟
در گذشته بسیار معمول بود که کارمندی سالهای زیادی در یک شرکت بماند. پیشرفت شغلی ساختارمند و معمولا وابسته به سابقه کاری افراد بود. اما تغییرات نقش افراد در یک سازمان و تغییر مدل کسب و کارها کمتر از امروز رخ میداد. بنابراین امروزه نحوه ارزیابی عملکرد نیروی انسانی اهمیت بیشتری پیدا کرده است.
امروزه میانگین سابقه افراد کاهش یافته است و از سوی دیگر سازمانها مجبورند که به تغییرات سریع محیط کسب و کار عکس العمل نشان دهند.
در شرایط تحت کنونی با تحت فشار قراردادن افراد برای کار بیشتر، تجربه بیشتر، تغییرات بیشتر در نقش سازمانی آنها و مدت اشتغال به کار کوتاهتر، به نظر میرسد بررسیهای سالیانه چندان معتبر و مناسب نیستند.
علاوه بر تغییرات فرهنگی بالا، نحوه تعامل میان افراد نیز بسیار تغییر کرده است. امروزه با تعداد بیشتری از افراد در ارتباط هستیم که مدیریت ارتباطات را دشوار میکند. در این شرایط معمولا میتوان در مورد عملکرد یک فرد در حال حاضر نظر داد و نه در سه، شش و یا دوازده ماه گذشته.
بنابراین سازمان ها باید موضوع بررسیهای سالیانه خود را مورد توجه قرار دهند. بررسی های مشاوران مدیریت در شرکت CEB در سال 2014 نشان میدهد که 95 درصد از مدیران نسبت به ارزیابی عملکرد سالیانه نظر مساعدی ندارند.
به جای این بررسی های سالیانه، شرکتها باید روش معنادار دیگری برای بهبود اشتیاق و تعهد کارمندانشان بیابند. بر اساس گزارش شرکت اوراکل “تغییر الگوهای اشتیاق پرسنل”دپارتمان های منابع انسانی معتقدند که اشتیاق کارمندانشان مهمترین مساله و الویت آنهاست اما به صراحت اکثر آنها استراتژی های مشخصی برای بهبود این موضوع ندارند.
گفتگو مهمترین نکته است.
گفتگو میان کارفرما و کارمند در قلب این استراتژی ها قرار دارد. این موضوع مهمترین بخش ارزیابی های سالیانه باید باشد که معمولا مورد توجه قرار نمیگیرد.
ممکن است بررسی فصلی میزان اشتیاق نیروی انسانی برای کار و یا اتمام یک کار یا پروژه بخصوص، معیار بهتری برای سنجش افراد باشد. نیازی به صرف زمان زیاد و یا بررسی تعداد زیادی پارامتر نیست. این ارزیابی ها واقعی و بازخوردی میتواند کوتاه، متمرکز بر یک موضوع خاص و نشان دهنده موفقیت یک کارمند در رسیدن به اهداف کاری، میزان مشارکت و پیشرفت وی باشد.
هر اقدامی در مورد بهبود اشتیاق افراد در کارشان باید شرایط تکنولوژیک و ارتباطات در عصر حاضر باشد. امروزه کارمندان بسیاری در فضاهای اجتماعی مختلف مانند لینکدین و …، تجربیات و نظریات خود را با سایر افراد و همکارانشان به اشتراک میگذارند. این فضاها میتواند محیطی الهام بخش، آگاهی دهنده و مشتاق کننده ایجاد نماید و پاسخگوی نیاز های اجتماعی و مشارکتی ما باشد.
اگر قرار باشد همچنان به ارزیابی های عملکرد معمول ادامه دهیم این سیستم ها و فرآیندها باید تجربه منحصر بفردی را برای افراد ایجاد کند، بطور همزمان به سود سازمان و فرد بوده و تعاملات اجتماعی و مشارکت مستمر را در مرکز توجه خود قرار دهد.
نویسنده: اندی کمبل، مدیر دپارتمان استراتژی های منابع انسانی در شرکت اورکل است.
http://www.forbes.com/sites/oracle/2015/08/14/are-annual-reviews-the-enemy-of-employee-engagement/